Na een poosje stappen krijgen vier jonge maki's van hun oma te horen dat ze er zijn. Ze hopen op het speelbos of klimrotsen of een boom vol lekkere vruchten, maar neen, ze zijn bij een slaapboom aangekomen. Daar hebben de jonge maki's absoluut geen zin in en terwijl de ouderen in slaap vallen, maken ze plannen om verstoppertje te spelen. Terwijl ze zoeken, ontdekken ze ook allerlei andere dieren en planten. De tijd vliegt voorbij en wanneer er eentje niet op tijd terug is beginnen de oudere maki's vragen te stellen. Maar dan verschijnt de vierde met een blad vol lekkere besjes en is de ongehoorzaamheid al deels vergeven.

Geen zin hebben in een middagdutje is een heel herkenbare situatie voor heel wat kleine kinderen. Ook de maki's hebben er absoluut geen zin in. En het blijft herkenbaar want wanneer de andere maki's uitgerust zijn en terug op pad willen gaan, is het de beurt aan de jonge maki's om te geeuwen en op moeders rug te gaan rusten. Er gaat heel wat aandacht naar de natuur in Madagaskar en de planten en dieren worden ook benoemd, zoals de tamarindeboom, een honingzuiger en tomaatkikkers. In de tekst zitten heel wat  woordspelingen, waarvan ik niet weet of de jongste lezers ze gaan begrijpen, maar als voorlezende ouder best wel grappig is ('Kunnen we niet nog heel eventjes spelen?' ... 'Weet je wat jullie kunnen?', zucht oma. Jullie kunnen de boom in!').

Op de achterste schutbladen staan allerlei dieren en planten getekend die verspreid in het boek voorkomen, de bedoeling is dat je ze allemaal kunt terugvinden. Het is wel leuk dat de namen erbij staan, zo kom je nog wat meer te weten over de natuur in Madagaskar. Helaas blijft het bij een gewoon tof kinderboek, zonder je echt te verrassen. Ook de illustraties komen vrij koud en statisch over; je mist de juiste sfeer. De gelaatsuitdrukkingen van de maki's komen niet volledig over, wat ervoor zorgt dat ze wat afstandelijk blijven.