Ik heb vier poten, denkt de tafel, dus ben ik een dier. Dat klinkt als de aanzet voor een vermakelijk verhaal met veel grappen en grollen. Meneer Zee – prachtige artiestennaam toch – pakt het evenwel subtieler aan. In zijn handen wordt dit een gevoelig verhaal over erbij horen, ‘anders’ zijn – of is dat net helemaal jezelf zijn? – en uitsluiting. De dieren van het woud aanvaarden de tafel immers niet, want hij kan niets wat echte dieren wel kunnen. Zij vinden dat een tafel bij de stoelen en de mensen hoort. Maar wat als ook de mensen de tafel niet willen? Geen nood, soms komt hulp uit een wel heel onverwachte hoek. 

Dit prentenboek op rijm barst van de energie. Hier en daar lijkt het rijm wat te wringen, maar dat heeft amper invloed op de vaart in het verhaal. In de aantrekkelijke illustraties met zwierige lijnen herkennen we duidelijk de signatuur van Melvin. Met een beperkt kleurenpalet van blauw, groen en rood tovert hij een stripachtige wereld vol beweging, expressie en humor. Tekst en beeld lenen zich uitstekend tot expressief voorlezen en vertellen, bijvoorbeeld in kamishibai-vorm.

Een leuk prentenboek dat op een verfrissende manier veel stof tot nadenken geeft.