Het jongetje Mik is jarig en viert feest! Nu is Mik een grote natuurliefhebber en wil hij dat feest vieren met allerlei dieren die vrolijk ronddartelen in zijn tuin. Het vogeltje heft vrolijk 'Happy birthday' aan, het lieveheersbeestje heeft haar mooiste noppenjurk aangetrokken en zo is er nog wel wat fauna die in de feestvreugde wil delen. Enkel de wesp is een ongenode gast en wordt dus weggejaagd. Pas dan verschijnt de zoete taart op tafel.
Sprekende dieren zijn meer regel dan uitzondering in prentenboeken, maar om één of andere reden werkt het hier niet voor mij. Ik heb altijd gedacht dat ik over een redelijk groot vermogen tot fantasie beschik, maar blijkbaar gaat de koffievragende vlinder mijn begrip te boven. En ik ben ook geen, en da's nog zacht uitgedrukt, liefhebber van wespen, maar dit leek wel wat op een scène waarin het gepeste kindje niet op het feest mag komen. Mijn fantasie werkte toen dus wel, want ik kreeg bijna medelijden met de wesp.
Maar goed, wie daar geen probleem in ziet, leest een verhaaltje van dertien-in-een-dozijn met duidelijke tekeningen waar veel op te zien valt, al kloppen de verhoudingen niet steeds. Ooit al een lieveheersbeestje gezien ter grootte van een hand? En als een wesp de afmetingen aanneemt zoals in dit boek, dan begin ik behoorlijk bang te worden. Het begrip 'perspectief' is aan herwaardering toe, me dunkt.
Misschien ben ik gewoon een 'wespenzifter'; maar er zijn betere prentenboeken over verjaardagen.