Boer Boris, vreemd genoeg een ukkie van een jaar of acht, maakt zich klaar om op vakantie te vertrekken naar zee. Hij pakt daarvoor niet alleen zijn koffertje, maar ook de tractor, de koeien, de kippen, de meubels, de varkens, het schaapje, het paard, z’n broertje en zusje mee. Dit bonte gezelschap gaat in de file op weg naar Zandvoort. Daar aangekomen duiken alle dieren de zee in, terwijl boer Boris urenlang werkt aan een zandkasteel, dat een getrouwe kopie blijkt van zijn boerderij thuis. Het verhaal is alleraardigst, en het werd in een leuke voorleestekst op rijm gegoten, waarbij in de eerste helft elke pagina steevast begint met "Boer Boris heeft vakantie. Boer Boris gaat naar zee.” Jammer alleen dat het ritme niet altijd lekker loopt. De illustraties zijn ronduit geweldig: de boerenknol met een zwemband als juk, de hele zwik op de tractor met aanhangwagen, en vooral alle dieren van onderuit gezien in de zee. Wat kleuters ongetwijfeld ontgaat, maar de voorlezende ouder dan weer niet, is de verknochtheid van Boer Boris aan zijn boerderij. Zijn zandkasteel wijst daarop, maar ook de zin: “De vakantie is voorbij en iedereen is blij.” En de boerderij zelf, die hem verwelkomt bij thuiskomst. Het verhaal, de illustraties, de onderliggende gedachte, ik kan me niet van de indruk ontdoen dat auteur en/of illustrator sterk geïnspireerd zijn geweest door één van de pareltjes onder de prentenboeken 'De vakantie van boer Bram'.