Boreas en de zeven zeeën

Wanneer Boreas’ ouders hem meedelen dat ze samen een jaar de wereld gaan rondzeilen, is dat allesbehalve naar zijn zin. Boreas wil gewoon naar het eerste middelbaar, met zijn vrienden en zijn vriendin Merel. En naar zoveel mogelijk Ajax-wedstrijden. In het begin vindt Boreas de tocht dan ook alleen maar saai. Maar daar komt verandering in wanneer ze een vluchteling uit het water redden, hij een tractorrace houdt op een Brits eiland, Merel een maand komt meevaren, ze beste vrienden worden met een dolfijn, als verstekelingen meevaren op een vissersboot, ...
Kortom, zoveel onwaarschijnlijke avonturen dat het verhaal geloofwaardigheid verliest. Daarnaast wordt het boek af en toe zelfs saai door technische beschrijvingen van zeilen, fok, windsnelheden, sterrenbeelden etc. De auteur probeert deze info te verpakken in een logboek, maar dat logboek is helemaal een gemiste kans. Een grijze achtergrond en een cursief lettertype geven aan wanneer je in Boreas’ logboek aan het lezen bent, terwijl je daar zoveel van had kunnen maken. Qua lay-out, door foto’s weer te geven als echt ingeplakt, door een handgeschreven lettertype, een echt schrift, in plaats van deze stuntelige vormgeving, die naam nauwelijks waardig. Maar ook qua stijl, nu verschilt deze niet van het alwetende standpunt en heb je dus geen moment het gevoel dat Boreas zelf aan het woord is.