Kai is een typische puberjongen met een probleem: zijn (ingebeelde?) vriend Coolman. Coolman vindt zichzelf super en volgt hem overal, valt hem lastig met mopjes en haalt dingen uit die helemaal niet door de beugel kunnen. Kai is niet zo populair op school, maar hij houdt ook niet graag zijn mond en vindt zichzelf heel wat. Samen komen ze terecht in hilarische, maar ook lastige situaties, zoals meteen blijkt uit de openingsscène. Kai werd in een afvalcontainer gedropt en van een helling geduwd. Coolman is natuurlijk ook van de partij en bedenkt meteen manieren om uit de razende container te geraken, allemaal even dom, maar grappig. Verder is er natuurlijk een meisje: Kai is tot over zijn oren verliefd op Lena en probeert krampachtig indruk te maken op haar. Wanneer zijn zus Anti een feestje wil organiseren als hun ouders niet thuis zijn, ziet hij zijn kans schoon om Lena het hof te maken. De toon in dit boek doet een beetje denken aan de recente reeks rond Het leven van een loser. Ook de losse schrijfstijl en de tekeningen, gecombineerd met de gebeurtenissen in het boek, maken dat het boek niet zo origineel aandoet. Wat het boek er wel doet uitspringen tussen de vele anderen, is de wisselwerking tussen Kai en Coolman. Wanneer Kai spreekt, wordt dit gewoon in tekst gegoten, terwijl Coolmans domme uitspraken of “oplossingen” steeds een stripvorm aannemen. Dit onderstreept nog maar eens het ingebeelde superheldkarakter van Coolman, en het geeft de tekst ook een extra luchtigheid die je elders niet vaak tegenkomt.