Het blijft een genoegen deze klassieker te herlezen, en als je het verhaal kent, kun je aandacht geven aan de vertaling. Die is in deze uitgave meer dan geslaagd. Een kleine vergelijking: de schildpad wordt hier nepschildpad genoemd, in andere vertalingen las ik al soepschildpad en imitatieschildpad. De schoolvakken op p. 159 zijn vertaald als: Vrezen en Drijven (Pezen en Drijven of Lui zijn en Schreeuwen), Opsnijden, Afbekken, Beschuldigen, Stelen (Optillen, Afbekken, Gemenevuldigen en Stelen of Opzwellen, Aftrappen, Vermenigschuldigen en Stelen), Geheimenis, oude en moderne geheimenis (Vaderhandse verbiedenis of Bijbelse en Vaderlandse vergetenis), paardrijkunde (aanwijskunde of Zeeografie) en vertekenen, Dwangarbeid en Elastiek (Schadelijke oefening), Potjeslatijn en Griep (Griep en Chagrijn of Lachpijn en Griep). En verder over het onderwijs: "Het was de verkorte opleiding, merkte de Griffioen op, en dus was elke dag een uur korter." (p. 160) In een vertaling van Reedijk en Kossman uit 1972 klonk deze laatste zin als volgt: "We gingen er heen om onderwijs te genieten en daar geniet je iedere dag minder van." Deze laatste vertaling vind ik wel ironischer en grappiger. Deze voorbeelden tonen aan welke eisen er aan het taalgevoel en de creativiteit van de vertaler worden gesteld. De vertaalster heeft het in de inleiding over de onvertaalbare woordspelingen en de absurde gedichten als obstakels. Ze is er knap in geslaagd de verzen in een vlot ritme en in leesbare taal om te zetten. Het verhaal, hoe absurd ook, blijft op een verrasende wijze boeien. De illustraties van Helen Oxenbury vind ik het mooist als ze niet gekleurd zijn. De ingekleurde versies doen mij iets te veel aan bekende jeugdtijdschriften denken. Een prachtig cadeau voor bijvoorbeeld communiefeesten.