De behekste bibliotheek

Bij de verhuizing van de bibliotheek stuiten de bibliothecarissen plots op een mysterieus, middeleeuws boek. Waar komt het vandaan? En als de bibliothecaris het in de computer wil ingeven, valt het systeem telkens uit. Dit boek wil niet gecatalogiseerd worden … Plots verschijnen er twee mysterieuze heren - Dauphin en Garamond - die koste wat het kost het boek willen lenen. Ze proberen het zelfs te stelen. Steeds opnieuw steekt het boek er een stokje voor. Bart, de zoon van de hoofdbibliothecaris, wordt door het boek gefascineerd. Het boek is een zg. grimoire, het toverboek van Tiranti, een tovenaar die aan het eind van de middeleeuwen in Rijswijk - want daar speelt het verhaal zich af - woonde. Garamond en Dauphin waren de tovenaarsleerlingen van Tiranti, en elk beheersen ze één aspect van zijn toverkunst: wit of zwart. Als één van hen het boek in handen krijgt, zal alle kleur uit de wereld verdwijnen. Het boek, of beter Mesatoth, het hulpduiveltje van Tiranti, heeft Bart uitgekozen om het te beschermen tegen deze gevaarlijke krachten. En ook het boek zelf steekt een handje toe. Dit boek werd in opdracht geschreven, ter gelegenheid van de verhuizing van de bibliotheek van Rijswijk. Op de achterflap wordt het beschreven als een voor Bies van Ede typische mix van een historisch verhaal met griezelelementen en fantasy. Binnen het korte bestek wordt heel veel verteld, zoveel dat het ten koste gaat van de spanning. Als lezer blijf je op je honger zitten: waarom werd Bart gekozen? Waarover gaat het boek? … Voor kinderen van acht is het - denk ik - allemaal wat veel. Bovendien beklijft de strijd tussen wit en zwart niet echt. Als lezer slaak je geen zucht van opluchting als het allemaal goed afloopt, en dat is toch net wat dit soort boeken leuk maakt. Dit had beter gekund.