Viktor de eekhoorn woont alleen in een hoge boom. Hij is erg gehecht aan zijn dagelijkse routine. Op een dag maakt hij een brievenbus en vol verlangen schrijft hij brieven die hij aan zichzelf bezorgt. De egel Ella komt in de buurt van Viktor wonen. Wanneer ze zijn mooie brievenbus ziet, schrijft ze hem een brief. Maar Viktor is helemaal niet blij met Ella’s brief. Ondanks zijn boosheid vindt Ella dat Viktor er best aardig uit ziet. Stapje voor stapje wint Ella de stugge eekhoorn voor zich, tot ze onafscheidelijke vrienden worden. De klemtoon van dit verhaal ligt op de leesbaarheid. De eerste lezers kunnen meeleven met de zich langzaam ontwikkelende relatie tussen een saaie eekhoorn en een enthousiaste egel. Ondanks de goede bedoelingen is eenvoud hier geen synoniem van diepte. De korte zinnen die vaak een treffend beeld van de omgeving weten te schetsen, missen aansluiting met een groter ritme. Een vlot tekstritme zeg maar. Daardoor leest het hier en daar wat stroef en gaat ook de poëzie van sommige zinnen verloren. De kleurrijke tekeningen zijn braaf en beelden de te verwachten scènes uit. Het stoort niet, maar het is ook geen surplus. Ondanks de mooie fragmenten laat het geheel een wat haperende indruk na.