Oscar en Wol zijn beste maatjes. Wol is een klein wolkje uit een grote wolkengroep dat besloot om bij Oscar te blijven. Zo kan Oscar beter dagdromen … Op een dag vertelt Wol een groot geheim. Hij mist zijn wolkengroep heel erg en hij begint daardoor zachtjesaan te krimpen van verdriet, want zo gaat dat met verdrietige wolken. Oscar wil zijn wolkenvriend graag helpen voor die helemaal verdwijnt, maar Wol wil op zijn beurt Oscar niet in de steek laten. Er rest hen maar één plek waar ze samen de groep van Wol kunnen terugvinden: ze zullen er met z’n tweeën van dromen … Zo hoeft Wol niet weg en kunnen ze voor altijd samen wolkenspelletjes spelen. Dit nieuwe verhaal van Oscar en Wol is ook nu weer een verhaal voor dagdromers die er zich helemaal in kunnen terugvinden. Oscar loopt met zijn hoofd in de wolken en in deze fantasiewereld is veel mogelijk. Zo zweven Oscar en Wol over dorp en stad, vliegen ze over uitgestrekte bergketens en door een donker bos en komen ze boven zee terecht in een onheilspellend onweer. Fantasie troef, dus. En ook ditmaal weet Michael Dudok de Wit, de illustrator, deze brok fantasie te vertolken in prachtige illustraties waar je niet naast kan kijken. Hij hanteert daarbij warme kleuren die sfeerbepalend zijn. Het onheilspellende van het onweer en het bos wordt in paarse en blauwe tinten weergegeven, de vreugde bij het weerzien van Wols wolkengroep in zacht geel en oranje … Kortom, een mooi samenspel van kleur en tekening. Dit verhaal vertedert, is knap gepresenteerd, maar komt vreemd en soms vergezocht over als je het eerste boek niet gelezen hebt.