Een groepje vrienden dringt op een avond het Besiendershuis in Nijmegen binnen. Er gaan immers spannende verhalen de ronde over dit huis. Er zwerven 's nachts grijze schimmen achter de ramen. Er zouden mensen de kolkende rivier zijn ingesleurd. Mensen die geen respect hebben voor het verleden. De zes vrienden willen bewijzen dat dit spookverhalen zijn. Wanneer ze echter zijn binnen gedrongen in het huis, worden ze tegengehouden door een vreemd meisje, wiens voeten onder de modder zitten en met natte slierten in haar haar. Haar ogen lichten op in het donker. Ze verbiedt hen binnen te gaan. Maar de zes jongeren willen niet luisteren. Eén voor één verdwijnen ze in het zwartste gat. Ze worden in de geschiedenis gekatapulteerd. Ze krijgen één kans van de Geest van het Besiendershuis om terug te gaan naar het heden. Als je geen respect hebt voor het verleden, verdien je het niet om te leven in het heden. Als hun opdracht niet lukt, zullen de jongeren voor eeuwig dwalen tussen de muren van het huis. Ieder van hen wordt op een ander moment in de geschiedenis gedropt. Ze moeten “iets” goed doen in het verleden.

Sami komt terecht bij de Bataafse opstand in het jaar 70. Saar komt in de Duivelse stad in 1545 terecht. Waar ze bedreigt wordt door Moenen (de duivel). Mette moet trachten de Pest in 1636 te overleven. Dex wordt in 1880 achterna gezeten door de slager van de benedenstad. Caya moet proberen overleven in de tweede wereldoorlog in het jaar 1944. En Mats staat in het jaar 1981 midden in een protestactie. In die korte verhalen wordt telkens een stukje geschiedenis toegelicht. Een deel ervan is waarheid maar er zijn ook verzonnen feiten. Die zes momenten uit de geschiedenis van de stad Nijmegen wordt achterin het boek toegelicht. Het zijn leuke bekende en minder bekende weetjes. In elk kort hoofdstuk speelt een andere jongere de hoofdrol. Je krijgt weinig informatie over de verschillende karakters. Enkel Mette is een pestkop en haar redding is spannend. Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd en leest vlot. Af en toe is het taalgebruik eerder Hollands (zoals een "oude toko", een bedrijf). Maar dat stoort niet echt omdat je uit de context de betekenis wel kan afleiden. Het is geen geschiedenisboek maar je leert als lezer wel nieuwe dingen, zoals het verhaal over Marike van Nimeghen wat opgelegde literatuur is voor verschillende scholieren. Een goed verteld verhaal met leuke weetjes.