'Ik ben de hik. Ik hobbel en ik prik. Ik rommel en ik tik. Ik stotter in je slik. Ik stuiter door je mik.'
Je huppelt als het ware op rijm door het levensverhaal van de hik. Die probeert de lezers er op zijn beurt van te overtuigen om hem af en toe eens onderdak te geven. Want als niemand ooit nog de hik wil, dan is het met hem gedaan!
Grappige anekdotes komen aan bod. De ene al wat meer herkenbaar dan de andere, maar iedereen kan zich overal wel iets bij voorstellen. Zelfs als dat je niet zou lukken, zijn er de illustraties nog die je fantasie een handje helpen. De tekeningen zien er een tikje retro uit, mede dankzij het kleurenpalet dat werd gebruikt. Ze maken vooral visueel duidelijk wat er verteld wordt. Dat zorgt ervoor dat jonge lezertjes lekker kunnen mee-lezen op de tekeningen. De tekst op de linkerbladzijden ziet er springerig uit, wat het hikken nog meer in de verf zet. De hik zelf zie je ook meermaals verschijnen. Hoe die er dan uitziet? Dat moet je zelf maar ontdekken!