Op een dag vraagt een jongen aan zijn moeder, de Kerstvrouw, of het oké zou zijn als hij niet in z'n vaders voetsporen moet treden, en niet Kerstman wordt maar ... Paashaas! Hij heeft het meer met de warmte van de lente, is allergisch aan rendieren en houdt meer van chocolade dan van warme chocolademelk. Wat zal zijn vader, de huidige kerstman, ervan zeggen? Zoals verwacht is die er absoluut tegen: hij volgde zijn vader op, en zijn vader dan weer zijn vader ... Het is kortom 'traditie'. Maar waneer de kleine jongen zijn vaders superkracht tegen hem gebruikt, kan het wel eens een kerst zonder cadeautjes worden ... Of toch niet?

Na De nee-hoorn, stopt dit powerduo ook een volgende publiekslieveling in een averechts jasje: je kan het de 'kerstjongen' niet kwalijk nemen dat hij niet wil worden zoals zijn vader: de job is helemaal niets voor hem! Zijn argumenten zijn ook zeer terecht. Dat zijn ouders reageren in een soort van lacherig ongeloof, doet je ook meer en geloven dat het verhaal ook betrekking kan hebben op iets anders dan kerst. De tekst op rijm werkt vrolijk voor het verhaal, maar maakt dat het ook in enige taalonzuiverheid vervalt. Door de vrolijke prenten en het guitige rijm vergeef je echter snel de constructie "Wat gaat je vader hier wel niet van zeggen?". 

Een vrolijk kerstboekje dat je jolig ook meteen naar Pasen doet uitkijken.