Deze jeugdroman schetst een indringend beeld van de innerlijke strijd die jongeren met een dwangneurose voeren. Van bij de eerste groepssessie beleef je met de hoofdpersoon Adam mee hoe moeilijk, zwaar, belemmerend, beklemmend het kan zijn om telkens opnieuw geconfronteerd te worden met dwanghandelingen. In heel moeilijke omstandigheden moet Adam rituelen van tellen, repetitieve bewegingen nauwkeurig en foutloos toepassen vooraleer hij de paniek onder controle krijgt om bijvoorbeeld de drempel van zijn eigen huis over te stappen. Tijdens de groepssessies voel je de weerstand en de betrokkenheid van de jongeren, je wordt gewaar dat de interacties een positieve verandering op gang brengen, ongemerkt gestuurd door de rustige therapeut Chuck. Hier word je als lezer helemaal opgeslokt door de paniek, de angsten van Adam, die een sterke wil toont om uit die ellende te geraken. Zijn drijfveer wordt des te groter wanneer hij verliefd wordt op Robin. Zijn pogingen worden sterk belemmerd door obstakels in de thuissituaties van zijn gescheiden ouders. De ergste confrontaties komen voort uit het loyaliteitsconflict dat Adam tegenover zijn moeder voelt, waarbij hij geconfronteerd wordt met haar ernstige psychiatrische problematiek. Wanneer hij zich van haar kan losmaken, ervaart hij een intens bevrijdend gevoel. Eindelijk is het einde van de tunnel in zicht. Alles speelt zich af in interactie tussen de jongeren en in hun innerlijke emotionele confrontaties. Wanneer je als lezer toch geboeid blijft door personages in zo'n moeilijke omstandigheden, dan kan je van een sterke psychologische roman spreken. Het is een ijzersterk verhaal, doorspekt met grappige passages en humor. Het verhaal is zo prachtig verwoord dat het letterlijk beelden oproept en het blijft spannend tot op het einde.