Het is een erg zonnige dag en wanneer Lam zijn huis uitkomt, heeft hij een schaduw. Hij onderzoekt zijn schaduw en experimenteert ermee. Lam gaat naar Wolf. De schaduw gaat mee. Onderweg speelt hij verder met zijn schaduw: hij gaat in de zon staan van een konijn en laat zijn schaduw over het water glijden. Als Lam eindelijk bij Wolf aankomt, ziet hij dat die ook een schaduw heeft. De schaduwen vinden elkaar leuk want ze raken elkaar. Als Wolf en Lam elkaar omhelzen, stellen ze vrolijk vast dat ze één schaduw zijn. In de verhalen van Wolf en Lam is het bijna altijd mooi weer. Zo ook hier. Maar zonder de zon was er hier dan ook geen verhaal ... Heerlijk hoe Lam kennismaakt met zijn schaduw, die dingen durft en kan die hij niet durft of kan. Hij noch Wolf hebben door dat zij zelf de schaduw zijn en dat wordt consequent uitgewerkt en volgehouden doorheen het hele verhaal. Kleuters hebben dit wel al snel door en zullen wat meewarig het hoofd schudden bij de naïeve hoofdrolspelers. Een heerlijk voorleesverhaal, met een perfecte balans tussen woord en beeld. De tekst is nergens overladen maar vertelt precies wat er verteld moet worden. En de tekeningen zijn een lust voor het oog!