Er wordt op de deur gebonsd. Sam gaat kijken en daar staat ... een olifant. En wat voor één! Het is een heel brutale en arrogante olifant. Hij vertelt Sam dat die hem geadopteerd heeft. Vaag herinnert Sam zich inderdaad dat hij in de dierentuin een “adopteer een olifant”-formulier heeft ingevuld. De olifant is hierheen gekomen met het vliegtuig waarvoor hij – schandalig! – wel voor twee stoelen moest betalen. Nu wil de olifant in bad. Wanneer hij naar boven gaat, zien we de trapleuning breken. De olifant is enorm en de badkamervloer overstroomt helemaal. Na het bad heeft hij honger. Maar ... “wat eten olifanten?” vraag Sam. “Voedsel natuurlijk, jij kleine gekkerd!”. Sam kiepert al het voedsel dat hij kan vinden bijeen in een kom; voor de olifant is het een lekker voorafje. Dan wil de olifant een saaie antiekshow op tv zien en daarna gaan ze fietsen. De olifant wordt boos als Sam zijn fiets niet wil afgeven dus ... Jawel, de fiets wordt helemaal geplet. Wanneer de olifant een dutje doet, gaat de bel opnieuw. Sam doet open en ziet tot zijn grote verbazing een enorme kudde olifanten. Ze nemen het hele huis in beslag...
Wanneer Sam het formulier van de dierentuin vindt dan snapt hij wat er aan de hand is. In kleine letters staat hierop: “Ik vind het goed dat mijn olifant bij mij in huis komt wonen, net als al zijn vrienden”. Oeps, Sam had de kleine lettertjes moeten lezen.
Dit is het eerste prentenboek van het succesduo David Walliams en Tony Ross. Hoewel ik normaal een grote fan ben van Walliams, vind ik dit boek wat minder leuk. Een boek voor vijfjarigen dat eindigt met een probleem dat niet is opgelost, zelfs zonder het kleinste lichtpuntje aan het eind van het verhaal, dat komt wel heel vreemd over. De olifant is een erg onsympathiek personage: brutaal, bazig en vol grootspraak. Toch kan ik niet ontkennen dat dit prentenboek en dan zeker de illustraties best wel grappig zijn. De groep olifanten die in Sams huis staat aan te schuiven om naar toilet te gaan, is maar één van de grappige tekeningen in het boek. De expressie op het gezicht van de olifant(en), de zuigkracht die de olifant uitoefent wanneer hij eet, de olifant op het fietsje en zoveel andere details op de prenten maken dit boek zeker de moeite waard.