Oom Groenbaard krijgt op een dag een brief van een goede vriend die hem om hulp vraagt. Ze varen onmiddellijk uit naar Duivelseiland. De brief blijkt een valstrik te zijn van Balthasar Grimm (zie o.a. De schat van Inktviseiland). De bemanning kiest het zekere voor het onzekere en vlucht meteen terug naar hun schip De zeehavik. Als echte piraten hebben ze niet veel tijd nodig om zich uit de voeten te maken en het ruime sop te kiezen. Kort daarna komen ze in een mistbank terecht. Anthony, de scheepskok, jaagt Rowan de stuipen op het lijf met het verhaal over deze mistbank. Het is de adem van Davy Jones, de duivel van de zee, die stormen laat ontstaan en mistbanken op schepen afstuurt. Veel tijd om bang te zijn is er echter niet want het schip slaat te pletter op de rotsen. Iedereen probeert zijn hachje te redden. Ze spoelen aan op een onbewoond eiland. Een vreemd eiland, blijkt al vlug, want het verandert voortdurend van positie. Heer en meester is Don Pedro. Hij bewaart gestolen zielen in kruiken, maakt van alle schipbreukelingen slaven zonder wil en is de meedogenloze leider van een kinderleger. Stof genoeg voor een spannend en avontuurlijk boek. De bekende hoofdfiguren blijven behouden. Zo is er Rowan, het enige meisje aan boord van het piratenschip, die dapper en kwetsbaar tegelijk is. Er is Peter, die het in dit verhaal erg moeilijk krijgt omdat hij zijn vader ontmoet. Die had hem jaren geleden in de steek gelaten. Natuurlijk is Kapitein Groenbaard de meest dankbare figuur: hij is grappig en stoer, met een peperkoekenhart. Maar zijn beroemdheid als piratenkapitein heeft hij vooral te danken aan zijn rechterhand Walter. Walter krijgt het bijzonder zwaar te verduren in dit verhaal. De auteur pakte dit zo goed aan, dat je echt meeleeft met Walter en dat je het boek niet kan wegleggen voor je weet hoe het nu met Walter zal aflopen. Het boek is mooi uitgegeven met een stevige omslag. Grappige, soms paginavullende, illustraties vullen het verhaal goed aan.