Dit boekje heeft amper 50 bladzijden. Het verhaal start op de vooravond van Darra's dertiende verjaardag. De traditie op het eiland wil dat elk dertiende kind van dezelfde moeder geofferd wordt aan de God van de onderwereld: Dond. In ruil hiervoor kent het eiland dertien jaar voorspoed. Gebeurt dit niet, dan gaat het eiland ten onder. Vandaar dat iedere vrouw na het baren van haar twaalfde kind een wondermiddel vraagt aan de Heks zodat ze onvruchtbaar wordt. Meb is echter bevallen van een tweeling als twaalfde en dertiende kind. Daarom wordt Darra bij haar geboorte afgestaan aan de dorpsoudste Cail. Haar broer Bawn blijft bij z'n moeder, Meb. Op de vooravond van hun dertiende verjaardag zoekt Bawn z'n zus op. Hij helpt haar wanneer ze die avond wordt bezocht door Lug, de God van de hemel. Darra verandert in een merel. Op die manier ontdekt ze dat niet zij maar haar broer het dertiende kind is, ... Het verhaal doet denken aan een mythe. De eilandbewonders klampen zich vast aan hun bijgeloof. Dat hiervoor een jong kind wordt geofferd doet hen niet nadenken. Het boekje is uitgegeven in klein formaat. De taal is heel beschrijvend (klein, smaragdgroen eiland). De personages worden geloofwaardig uitgewerkt. Het is vreemd dat de eilandbewoners uitkijken naar het moment dat Darra met een rotsblok om haar nek in zee wordt geworpen. Uiteindelijk besluiten ze alle drie samen van de klif te springen. Meb heeft een mes bij zich en bevrijdt haar kinderen zodat ze een nieuw leven kunnen beginnen op Eriu. De liefde van de moeder Meb redt de kinderen. De kinderen ontdekken de waarheid. De moeder heeft enorm veel spijt. Het verhaal leest enorm vlot. Het is zo mooi en aangrijpend geschreven dat je niet kan stoppen. Bijzonder aan dit boekje is dat het postuum is verschenen. De schrijfster overleed nog voor het boekje werd uitgegeven.