Op een zonnige lentedag wordt Dunya geboren. Dit schattige, witte hondje heeft een bruin vlekje rond haar linkeroog. Haar hondenmoeder heeft niet genoeg melk. Daarom wordt ze geadopteerd door Moon. Dunya wordt in de watten gelegd en wordt enorm vertroeteld. Ze mag zelfs in het grote bed slapen. Het allerliefste gaat Dunya naar het strand uitwaaien. Op een dag ontmoet Moon de liefde van haar leven. Nu slapen ze met drieën in het grote bed. Maar dan heeft Moon een verrassing voor Dunya. Ze krijgt een hondenzusje. Wat eerst wennen is, wordt echt wel spannend. Gioia is een druk hondje. Ze wil alleen maar rennen en spelen. En dan zegt Moon dat er een baby in haar buik groeit. Wanneer André wordt geboren, is hun familie compleet. Maar Dunya wordt ouder en wijzer. Haar pootjes zijn niet meer zo snel en haar lichaam is niet meer zo sterk. Dunya slaapt zachtjes in, maar zal in gedachten altijd bij hen blijven.

Dit boek is gemaakt in opdracht van Monique Westenberg. Ze is de partner van André Hazes. Ze hadden samen een hond. Het verhaal is gebaseerd op hun bijzondere band samen. Het leven van de hond staat volledig centraal. Ondanks de liefde, een tweede hond, een zoontje, blijft de band tussen Moon en Dunya speciaal en bijzonder hecht. Achteraan in het boek staan een aantal foto's. Ze zijn niet echt nodig. Het boek heeft een vierkant formaat. De illustraties zijn animatietekeningen. Ze doen denken aan de Walt-Disney films. Er zijn emoties te herkennen in de illustraties. De tekst is aangepast aan het niveau van de jonge lezers. Er is veel aandacht besteed aan de lay-out. Het verhaal is heel herkenbaar voor dierenliefhebbers en spreekt vele kinderen aan. Niet iedereen reageert echter zo emotioneel op het verlies van een dier. Daarom is het vooral geschikt voor kinderen met een huisdier. Een hond is inderdaad een deel van je gezin. Je hecht je aan het dier. Wanneer het dier dan sterft, zal dit zeker een gemis zijn. Dit boek kan helpen om dit verlies te verwerken.