Eland is bang van zowat alles, maar heeft tegelijk ook het gevoel dat hij iets mist. Zeilen lijkt hem plots wel iets, en voor hij het weet, vertrekt hij op zeiltocht. Om te stranden op een onbewoond eiland waar hij noodgedwongen zijn plan moet trekken. Bij zijn terugkeer is Eland getransformeerd tot een durfal.

Dat dit verhaal geschreven is met een missie blijkt overduidelijk uit de vraagjes op het eind: “Hoe is Eland eerst? Hoe is Eland als hij terug thuis komt? Hoe komt dit?” Op zich niet verkeerd om met kinderen over dergelijke dingen na te denken en te praten, maar de bedoeling ligt zo bovenop dat het het verhaal in de weg staat. Eland wordt daarbij gereduceerd tot een pion ten dienste van de boodschap, en heeft niet de minste geloofwaardigheid als personage. Gelukkig zijn er de niet onaardige illustraties om het geheel nog wat charme te geven.