Dennis praat niet zoals de andere kinderen van de klas, hij beeldt alles uit. Terwijl andere kinderen in een boom klimmen, doet hij alsof hij een boom is. Wanner de anderen honderduit vertellen in de klas, beeldt Dennis de evolutie van eitje tot vlinder uit. Zijn gedrag isoleert hem in de groep. Tot blijkt dat één meisje uit de klas communiceert zoals hij. Ze worden beste vrienden en slagen er in een brug te slaan naar de rest van de groep.

Beetje vreemde mix, dit verhaal. Enerzijds zijn er de expliciete verwijzingen naar de legendarische mimespeler Marcel Marceau: het wit geschminkte gezicht, het gestreepte T-shirt, de grote hoge hoed, tot zelfs een portret van de man zelf. Anderzijds gaat het helemaal niet over een spel, of een kunst waar Dennis voor kiest, maar wel een probleem waar hij mee worstelt, namelijk zijn onvermogen om contact te maken met leeftijdsgenoten. Behoorlijk melig is dit verhaal ook, met uitspraken als “…, want echte vrienden hebben geen woorden nodig.” De illustraties zijn matig.