Elke dag een wolk

Een nieuw verhaal met de vogels Hector en Albert in de hoofdrol. Misschien niet meteen opvallend voor kinderen, maar het feit dat twee mannetjes samenwonen, maakt ook het holebi-thema bespreekbaar.
Hector en Albert ontvangen een brief van hun vriendin Fiona. In het tijdperk van sms’en en mailen is dit misschien een beetje achterhaald. Zeker omdat het om een simpele uitnodiging gaat om eens bij haar langs te gaan. Bij aankomst blijkt dat Fiona zich sip voelt. Fiona legt uit wat ze allemaal gedaan heeft om dat sippe gevoel weg te krijgen: muziek spelen, lezen, foto’s bekijken, ... Maar het lukt haar niet. Ze geeft toe dat ze alles heeft om gelukkig te zijn, maar toch blijft ze zich sip (ja, dit woordje wordt vaak herhaald) voelen. Fiona merkt op dat Albert ondertussen naar buiten is gegaan. Vreemd ... Horen vrienden niet een beetje medeleven te tonen tijdens dit soort momenten? Gelukkig geeft Albert Fiona wel de gouden tip: wolken kijken. Daar wordt hij rustig en gelukkig van. Het blijkt ook bij Fiona te werken, vooral als ze dat samen met vrienden kan doen.
In dit verhaal is er zeker een aanknopingspunt met het thema “zich sip of ongelukkig voelen” te vinden. Een thema dat ook in prentenboeken bespreekbaar moet zijn. Ook kinderen zijn niet alle dagen happy. Zij hebben ook hun dipjes en “ik-weet-niet-waarom-ik-verdrietig-ben-momenten”. Het boek geeft aan dat zo’n bui er zomaar ineens kan zijn en ook zomaar weer verdwijnt. Op zich een leuk idee, al mocht er wel iets meer aandacht aan troosten en echte vriendschap besteed worden.