In het voorwoord wordt gezegd dat Emiel lang geleden leefde "in een tijd waarin er nog geen auto's, geen tv's, geen lichtknopjes en geen internet bestonden." Ook toen waren de kinderen wel eens stout, maar Emiel sloeg toch alles. Dan begint het verhaal. Emiels avonturen heeft de schrijfster niet zelf verzonnen maar ze haalde uit de blauwe schriftjes waarin Emiels mama al zijn 'streken' opschreef. Op die manier creëert ze bij de lezer begrip en sympathie voor Emiel. Door bepaalde nuances in de tekst en het leggen van klemtonen wordt de lezer in zijn of haar oordeel beïnvloed zonder dat ze een zedenpreek moet afsteken.
In de verschillende, samenhangende verhalen lezen we meer over Emiel en zijn omgeving. Emiel is een vrolijk kereltje, maar de mensen in het dorp zijn hem liever kwijt dan rijk. En dat is niet zonder reden, want Emiel haalt heel wat streken uit en zet bijna dagelijks alles op zijn kop. Emiel is onwaarschijnlijk creatief en inventief in het bedenken van manieren om zichzelf (en meteen ook de lezer) bezig te houden. Het is werkelijk hilarisch hoe hij bij voorbeeld langzaam maar zeker zijn eigen mini-boerderij met paard, koe, kip en varken weet te verwerven en een aardig potje spaarcenten verzamelt. De streken die hij hiervoor uithaalt tarten ieders verbeelding. Gelukkig zijn zijn streken niet kwaadaardig bedoeld. Ze spruiten voort uit een onbevangen, kinderlijke geest, die openstaat voor nieuwe dingen, ontdekkingen en uitdagingen. Zijn eigenzinnige karakter en zin voor avontuur brengen hem vaak in de problemen. Emiel brengt heel wat tijd door in het timmerschuurtje waar zijn vader hem voor straf opsluit en waar hij houten poppetjes snijdt. Doordat hij hier regelmatig zit, heeft hij heeft al een hele verzameling. Toch zijn alle streken snel vergeten wanneer Emiel een heldendaad verricht en zo Alfred, de knecht, redt.
De schrijfster spreekt de lezer af en toe aan, ze geeft uitleg bij de locatie en de tijdsgeest. Hieruit blijkt dat het leven niet altijd even gemakkelijk was: er moest hard gewerkt worden, sommige mensen moesten met weinig rondkomen en konden zich niet al te veel tegenslagen permitteren. Ondanks de ongekende setting zal elk kind zich gemakkelijk in Emiels avonturen kunnen inleven, terwijl volwassenen beslist een steek van heimwee zullen krijgen naar vervlogen tijden.
Het taalgebruik is eenvoudig en de verhalen hebben een heldere opbouw. Goed gekozen scenes worden geïllustreerd door grappige zwart-witillustraties van Philip Hopman. Een plezier voor het oog en een plezier om (voor) te lezen.