In het eerste boek van Emily (Verloren tijd) maakten we kennis met een vreemd dertienjarig meisje. Ze houdt van gevaren maar ook van haar vier katten. Ze vindt allerlei vreemde, erg technische dingen uit, waardoor ze vaak in problemen komt. Ze speelt gitaar, houdt van rioolmuurschilderingen en houdt een soort dagboek bij in de vorm van allerlei kribbels. Doordat Emily zo raar is, moeten haar moeder en zij vaak verhuizen. In dit boek komen ze terecht in Mallotegem. Emily slaagt er eindelijk in om haar laatste uitvinding op punt te stellen: de Duplicator 2.0. Door een misverstand maakt Emily een perfecte kopie van zichzelf. Eerst is ze hier erg blij om, want ze hoopt om haar Andere Ik in te zetten voor de lastige karweitjes en samen nog meer uitvindingen te doen. Maar het loopt al snel heel anders dan ze gedacht had. Die Andere Ik heeft immers niet hetzelfde karakter als Emily. Ze is gemeen, wil de overhand krijgen en doet er alles aan om van Emily af te geraken. Emily wordt gedwongen om onder te duiken en moet opboksen tegen heel wat onbegrip van haar omgeving. De Andere Ik geeft zich immers uit als de enige Emily en doet er alles aan om Emily een slechte naam te bezorgen. Emily heeft nu nog maar één doel in haar chaotische leven: van Andere Ik af geraken. Dat is jammer genoeg helemaal niet eenvoudig. Gelukkig krijgt Emily steun van haar, al even vreemde buurvrouw, Venus HapHap. Dit boek leest als een sneltrein. Het hele concept is origineel en erg eigentijds. Het chaotische aan Emily wordt goed weergegeven in haar krabbels en lijstjes en tekeningen. Uiteraard moet je het verhaal niet al te serieus nemen. Emily is zo een beetje het prototype van een anti-professor: alles wat ze uitvindt leidt al gauw een eigen leven of loopt grondig mis. Over ‘exacte’ wetenschap is hier hoegenaamd geen sprake! Net door deze chaos, de humor en de herkenbare trekjes van een dolende puber, blijf je lezen. Je wilt natuurlijk ook heel graag weten hoe Emily van haar wederhelft af geraakt. Aan de andere kant komt Andere Ik erg origineel uit de hoek met haar aanslagen op Emily. Het einde van het boek is verrassend: het gaat niet over kopieën, maar over een eenheid. De twee Emily’s samen vormen eigenlijk de enige Emily. Voor Emily is dit erg confronterend. Gelukkig loopt alles nog redelijk goed af. Maar toch kondigt een snelle verhuizing zich alweer aan ...