In dit vijfde boek in de serie rond de tieners Sander en Alien, leren we hen van hun meest avontuurlijke kant kennen ... Of niet echt, want spannend is dit boek allesbehalve. Sander kijkt uit naar een paar vakantiedagen met zijn vriendin Alien, maar zijn ouders verplichten hem om mee te komen naar zee. Hij is ongelooflijk teleurgesteld (want emoties bij tieners, dat gaat in de superlatieven, iets wat Didelez wel begrepen heeft), maar dan blijkt dat Alien ook in de buurt zal verblijven. Wat een toeval! Alien schreef hen beiden in voor een mysterieuze flashmob in de Brugse binnenstad, dus die paar dagen rustig vakantie vieren waren buiten haar gerekend. En dan komen ze nog een oude bekende tegen ... Het verhaal leest als een slecht stripverhaal. De spanning wordt slechts gebrekkig opgebouwd, de toevalligheden zijn soms echt te groot en de gebeurtenissen nogal van de pot gerukt. Zo is er de achtervolging per scooter waarbij ze achternagezeten worden door twee rasechte motards, in het pittoreske Brugge. Je voelt ook van ver aankomen dat het een soort promotieverhaal is om meer jongeren in Brugge te krijgen. Loopt daar dan nog niet genoeg volk rond? Ik kan alleen maar hopen dat de voorgaande boeken over Sander en Alien van een ander, beter niveau zijn, want ze blijken wel populair bij de jongere tieners. Didelez wordt vaak bestempeld als de nieuwe Marc de Bel, niet alleen omwille van de samenwerking met Jan Bosschaert, het geforceerd vrolijke taalgebruik lijkt ook gekopieerd. Marc de Bels boeken hadden toch meer inhoud dan dit boek.