Gonnie is een klein geel gansje met knalrode lievelingslaarsjes. Ze draagt ze altijd, zelfs in bed. Op een dag zijn haar laarsjes weg en is Gonnie heel verdrietig. Wie heeft nu haar laarsjes ingepikt? Ze zoekt en ze zoekt en ... vindt ze aan de voeten van Gijsje. ‘Mooie laarsjes heb jij’, zegt Gijsje. En Gonnie kan er om lachen. Nu stappen ze samen rond, ieder met één allerallerliefst rood lievelingslaarsje. Het is een eenvoudig avontuur, maar Gonnie is dan ook nog maar een klein gansje. En voor kleine gansjes zijn die laarsjes héél belangrijk. Dunrea laat zijn gansje eigenlijk doen wat een peuter doet wanneer hij vol is van een nieuw speeltje: eindeloos lang ernaar kijken, het als een trofee ronddragen en liefst altijd en overal. Ook de herhaling is heel herkenbaar. Als volwassen lezer denk je halverwege: ‘ja, ik weet nu wel dat het haar lievelingslaarsjes zijn’. Maar een dolenthousiast kind houdt niet op met dit één keer te vertellen. Het gaat door en door, net als Gonnie. Want het zijn echt haar liefste allerallerliefste rode laarsjes. Dunrea tekent een gansje dat vertederend klein en ontwapenend oprecht is. In de eenvoud van de kleuren en de lijnen zitten zowel het verdriet, het spel als de blijdschap van Gonnie verstopt. Gonnie is zonder twijfel een boekje om vele malen opnieuw te bekijken. Samen, alleen of met Gonnie zelf! Je kan het boekje nu vinden in een tasje met pluchen Gonnie erbij. In dezelfde reeks verschenen ook Ollie, Bo, Eddie, Gonnie en Gijsje. Stuk voor stuk leuke kleine ganzen-verhaaltjes, altijd met kartonnen blaadjes om door nieuwsgierige kinderhandjes doorbladerd te worden.