Ver weg op de Noordpool ligt een ijsbeer na een rijke maaltijd te doezelen op een ijsberg. Wanneer ze na een tijdje wakker wordt, blijkt de ijsschots een heel stuk kleiner te zijn geworden en drijven ze langzaam in de richting van het zuiden. Het wordt steeds warmer en nadat de ijsschots is gesmolten, moet de ijsbeer zich zwemmend weten te redden. Op het land waar ze peddelend terecht komt, wonen alleen maar bruine beren. In hun ogen ziet de witte ijsbeer er als een griezelmonster uit. Pas nadat ze na een hachelijke tocht in een modderpoel belandt, lijkt het alsof ze haar herkennen als beer. Daaruit ontstaat een romantische romance met kleurrijke babybeertjes tot gevolg.

Dit inhoudelijk eenvoudig verhaal vindt zijn aantrekkingskracht in de zwierige illustraties die het avontuur van de ijsbeer zeer dynamisch voorstellen. In met aquarel ingekleurde tekeningen wordt met krachtige zwarte lijnen de expressie van de beren geaccentueerd. Dat zorgt voor humoristische en vooral sterke beelden. Diezelfde dynamiek is ook in de lay-out van de tekst terug te vinden. Er wordt gebruik gemaakt van vetgedrukte woorden, variatie in lettergrootte, letterlijk wervelende zinnen en humoristisch bedoelde randinformatie. Griezelbeer nodigt uit tot voorlezen. Doordat de sterke illustraties zo voor zichzelf spreken, zal het toch wel erg zoete einde door wellicht weinig luisteraars als verrassend beschouwd worden.