De schreeuwerige kleuren van dit boek schrikten mij in eerste instantie erg af. Doe er dan nog eens het onhandige rijm bij waarin het boek geschreven is en je hebt een lezer die er nogal sceptisch aan begon. Toch moet ik toegeven dat het verhaal de moeite waard is. Het gaat over Kik de schildpad en Pip de haas die veel van elkaar verschillen maar toch elkaars beste vriend zijn. Maar op een dag is Pip weg. Alles wat overblijft is een zwarte leegte waar Kik mee moet leren omgaan. Kik kan het eerst niet geloven. Daarna wordt hij kwaad en verdrietig. Gelukkig is er Fien de beer die hem met het verdriet leert omgaan. Ze leert hem de leegte te vullen met mooie herinneringen. De verrassing op de laatste bladzijde is compleet wanneer je ziet dat Fien zelf eigenlijk ook naast zo’n gevulde leegte wandelt.

Het verhaal is bruikbaar voor kleuters die afscheid van iemand moeten nemen. Misschien is er iemand in hun omgeving die stierf of iemand die verhuist? De zinnen komen bij het voorlezen moeilijk over. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de vertaling die moest gebeuren om het boek ook in het Nederlands op rijm te kunnen zetten. Er werd niet altijd voor de meeste evidente woorden gekozen. Toch weet het boek te raken. Mooi verhaal.