Emily Gravett wist me reeds te bekoren met ‘Maak maar open’, een reisverhaal over een stokstaartje, waarbij je doorheen het hele boek geconfronteerd werd met ansichtkaarten en envelopjes. Grafisch was dit boek sterk onderbouwd; puur esthetisch genot als het ware. Eenzelfde effect wordt moeiteloos bekomen door dit nieuwe prentenboek. Alleen al de kaft scoort hoog op vlak van visueel plezier. Het boek lijkt op een oud notitieschrift waarin een gat is gebeten door Kleine Muis, die ook de schrijverspen van Gravett heeft overgenomen. Kleine Muis wil ons kennis laten maken met al zijn angsten en dat zijn er wel wat. Angsten met wetenschappelijke namen als entomofobie en clinofobie bijvoorbeeld, maar evengoed de waarbenikofobie. Kleine Muis benoemt al zijn angsten door middel van tekeningen, plattegronden, krantenartikelen enzovoort en laat daarbij ruimte om de lezer zijn eigen angsten te laten neerschrijven. Velen onder ons, zowel kinderen als volwassenen, zullen zich wellicht herkennen in één of meerdere angsten en zeker kinderen zullen zo het gevoel krijgen dat ze niet de enige zijn met een af en toe onlogische schrik. Al weet Kleine Muis zich toch sterk, want ook al is hij klein, "zij" – geïllustreerd met een tekening van een paar mensenvoeten - is bang voor hem. En dat is toch wel een lekker gevoel voor het schattig getekende muisje met al zijn fobieën. Wat dit boek echter zo knap maakt, is de uitvoering, waarin taal en tekeningen weten te scoren. Elke pagina lijkt wel aangevreten door het muisje, de plattegrond van Bangeroe-eiland is een uitvouwbaar kunstwerkje met een schaal van 500 muizenhartslagen op 70 mensenhartslagen, het krantenartikel bericht over een vreselijke gebeurtenis voor de muiscrobaten enzovoort enzoverder. Dit prentenboek moet je rustig bekijken om alle details en spitsvondigheden, ook inzake de taalgrapjes, ten volle te beleven. Mooi bijvoorbeeld om te zien hoe het tekenpotloodje van Kleine Muis elke dubbele pagina kleiner en kleiner wordt. Al vraag ik me dan af of dit boek niet hoger gewaardeerd en beter gevat zal worden door volwassenen dan door kinderen, toch meen ik te kunnen besluiten dat dit een interessant en bruikbaar prentenboek is om samen met kinderen over angsten en het overwinnen ervan te praten.