Cleo woont samen met haar moeder, grote zus en 5-jarig zusje in een troosteloos flatgebouw. Tijdens de schoolvakantie verveelt ze zich. Ze leert Punch kennen, die wacht op een brief van zijn broer die in de gevangenis zit, en Hirko die praat met zijn ingebeelde neven, maar die helemaal alleen is. Ieder van hen heeft zijn droomwereld en tracht naar een betere toekomst. Wanneer Cleo alleen is, streelt ze haar geheim kistje dat ze onder haar bed bewaart. Daarin spaart ze alles wat ze met kleine klusjes verdiend heeft. Ze heeft haar papa beloofd, toen hij stierf, dat Cleo “iemand” zou worden, later. Voor haar is dat het belangrijkste. Iedereen in het gezin leeft zijn eigen leventje. Wanneer Juf onverwacht een bezoekje brengt en aan mama vertelt dat ze het beste verhaal van de klas geschreven heeft, krijgt Cleo meer zelfvertrouwen. Eindelijk iets positiefs. Haar vriendschap met Punch groeit en ze leert hem van een andere kant kennen. Punch kan prachtig tekenen. Cleo vraagt hem maar één ding: een huis te tekenen met een dak van glas. Want ’s nachts wil Cleo naar de sterren kijken en tussen de sterren het gezicht van papa zien. Dan zal ze hem vertellen over mama, de zussen en hij zal kunnen zien hoe ze “iemand” geworden is. Mooi geschreven verhaal, met prachtige, potloodtekeningen van Harmen van Straaten. Het toont de donkere, gevaarlijke kanten van het leven in een achterstandswijk. Tevens worden de personages goed getypeerd zodat de lezer een duidelijk beeld krijgt van de situaties en gevoelens die kansarme kinderen beleven. De extra last waarmee ze moeten leven en die soms hun verdere toekomst bepaalt. Mooi en aangrijpend. Zeker drie sterren waard.