Anne-Fleur en Elin zitten in dezelfde klas. De twee meisjes zijn totaal andere types en hebben niks met elkaar gemeen. Sterker nog, ze negeren elkaar totaal op school. Elin is een rustig type. Ze houdt van alleen zijn. Thuis is het druk genoeg met haar tweeling broertjes en haar jongere zus. Haar moeder staat er dikwijls alleen voor, vooral wanneer haar vader voor lange tijd weg is voor z'n werk. Bovendien lijdt Elin aan PDS, prikkelbaredarmsyndroom. Het beheerst haar leven. Anne-Fleur daarentegen is het populaire meisje van de klas. Ze is rijk en houdt van shoppen. Haar uiterlijk is heel belangrijk en alles lijkt haar voor de wind te gaan. Tot ze diabetes krijgt. Haar wereld stort in. Haar vriendinnen begrijpen haar situatie niet. Zelfs haar eigen vader doet heel bruut en is enkel met zichzelf bezig. Wanneer beide meisjes tegelijkertijd in het ziekenhuis liggen, komen ze voor het eerst met elkaar in contact. En stilaan groeien ze naar elkaar toe.

Het boek komt traag op gang. Er wordt veel aandacht besteed aan de beschrijving van de chronische ziektes PDS en diabetes. Je leert beide ziektes uitvoerig kennen. Dat is leerzaam voor jongvolwassenen maar tegelijkertijd duurt het lang vooraleer je echt in het verhaal zit. Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van Elin en Anne-Fleur. Dat wordt duidelijk vermeld in de titel van elk hoofdstuk. Die afwisseling zorgt voor een stevig ritme en zorgt ervoor dat je steeds verder wil lezen. De hoofdstukken zijn niet te lang en lezen vlot. Het boek is geschreven in de ik-persoon waardoor je veel te weten komt over hoe de meisjes en hun omgeving omgaan met beide ziektes: wat het precies is, hoe het hun leven beheerst, het schaamtegevoel, het verdriet, de opnames in het ziekenhuis, de medicatie, de onzekerheid, de pijn, de onmacht ... Dat wordt heel gedetailleerd beschreven. Ze ontdekken allebei wie hun echte vrienden zijn. Vooral Anne-Fleur heeft het lastig wanneer ze tijdens het uitgaan eigenlijk geen alcohol mag drinken. Uiteindelijk blijkt dat ze op de blaren moet zitten als ze over de grens gaat. Maar het is Elin die zich over haar ontfermt. Voor jongeren die met de ziekte te maken hebben, zal dit boek zeker herkenbaar zijn. Het is mooi om te lezen hoe de meisjes veranderen, in positieve zin. Ze leren wat echte vrienden kunnen betekenen en ontdekken dat je leven, ondanks een chronische ziekte, toch mooi kan zijn.