Het meisje dat dacht dat ze een katje was

Katje denkt dat ze een poes is. Ze doet de hele tijd poes van opa na. Mama vindt dat maar eigenaardig. Dan komt papa thuis met een katje, maar dat vindt niet iedereen een goed idee …

Sinds Kristien Hemmerechts grootmoeder is, maakt ze af en toe ook prentenboeken. Dit is haar vierde prentenboek waarbij ze voor de eerste keer samenwerkt met Soetkine Aps. Zij had Carll Cneut als mentor. Soetkine schildert graag dieren in levendige taferelen met een opvallend kleurenpalet. Naast de poes van Katje komen er nog heel wat andere dieren voor in haar illustraties. Vogels, eenden, garnalen, … komen in veelvouden voor. De felle kleuren komen goed tot hun recht op de vaak witte achtergrond. Leuke details vind je in de boeken die worden afgebeeld: ‘Telfeest’, ‘Wolf’ en ‘Eén miljoen vlinders’ krijgen uiteraard niet zomaar een plekje in dit boek. Ook even meegeven dat er rekening is gehouden met onze pluralistische samenleving bij het vormgeven van de personages.

De tekst staat in verschillende kleuren en groottes gedrukt, maar telkens mooi in harmonie met het geheel. De zinnen zijn kort en duidelijk. Het is een warm en herkenbaar verhaal dat jong en oud kan bekoren. Als je de titel filosofisch benadert, kan je kleuters stimuleren om even verder na te denken. Is Katje al niet wie of wat ze is?

Een leuk prentenboek om voor te lezen aan kinderen vanaf vier jaar.