Het boek start met een mooie cover in de typische tekenstijl van Van Doninck. De titel belooft een griezelsprookje en dat is inderdaad wat er volgt. Je krijgt mooi geïllustreerde en gedetailleerde tekeningen waar een duister kantje in verscholen zit.

Jammer dat het verhaal op zich weinig om het lijf heeft en diepgang mist. Het is wat vreemd dat het meisje — dat al jaren bessen komt plukken op dezelfde plaats — plots geconfronteerd wordt met een heks die ze nog nooit eerder heeft gezien. Ze wordt vervloekt en verandert in een griezelmeisje opgebouwd uit botjes. De vloek kan pas worden opgeheven wanneer ze de botjes verzamelt van een jongen die jaren geleden dezelfde vloek heeft gekregen. De taak die het meisje krijgt om de vloek van de heks op te heffen wordt omschreven als erg moeilijk en tijdrovend. Maar opeens blijkt de taak toch niet zo moeilijk. Tijdens haar zoektocht komt ze enkele dieren tegen in het bos. Wanneer ze hen helpt, krijgt ze telkens een stapel botjes die ze gevonden hebben. En opeens heeft ze alle botjes, is de vloek opgeheven en gaat het meisje gewoon terug naar huis.

Ik blijf achter met een beetje een vreemd gevoel van een veelbelovend begin met een teleurstellend middenstuk en een cliffhanger als einde.