In dit boek vind je vier spelletjes terug die jong en oud willen doen stilstaan bij de vervuiling van onze aarde. De spellen kunnen individueel of met twee tot vier spelers gespeeld worden. Ze geven een mooie aanzet om te praten over de milieuproblematiek. Maar om ze louter te spelen als spel onder vrienden, lijkt het mij iets te weinig uitgewerkt. Ik zie dit boek eerder gebruikt worden in klasverband, gebed in een ruimer geheel, dan dat jongeren er thuis zelf mee aan de slag zullen gaan. Zo vraagt het woordgebruik bij de spellen toch wel enige uitleg en ondersteuning van een ouder voor de jongste spelers. Er wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van woorden als ‘intensief’, ‘ genetisch gemodificeerde organismen’, ‘schadelijk’, ‘traditioneel’, ‘modeaccessoires’, … Woorden die voor kinderen van zeven jaar, en ouder, toch nog enige verduidelijking vragen. Het eerste spel laat je vooral zien waartoe bepaalde handelingen in ons dagelijks leven kunnen leiden. Als we bijvoorbeeld bij het wassen van de auto producten gebruiken die giftig zijn voor het milieu, dan raakt het water vervuild. Tijdens het tweede spel, een ganzenbordspel, dien je zuinig om te gaan met de natuur en moet je opletten dat je niks verkwist. Anders sturen de ‘Antiverkwisties’ je een paar hokjes terug! Dit vind ik het meest duidelijke spel van de vier voor jongeren. Omdat het situaties aanhaalt die heel herkenbaar zijn. Bijvoorbeeld: je mag het water niet laten lopen tijdens het tandenpoetsen … Tijdens de Ecosafari ontdekken we hoe we op een milieuvriendelijke manier op vakantie kunnen gaan. Het spelverloop van dit derde spel vind ik helmaal niet plezierig van opzet. Om de winnaar te zijn van dit spel dien je op alle ‘supervriendvakjes’ te hebben gestaan. Wil je dit bereiken, dien je toch enkele malen de route afgelegd te hebben.  Daarbij moet je ook nog eens onthouden, van jezelf en van de andere spelers, welke vakjes je al hebt afgedaan. Tijdens het vierde spel maak je kennis met een aantal diersoorten die met uitsterven bedreigd zijn. Het woordgebruik bij dit spel is af en toe zo moeilijk en de uitleg zo summier, dat dit zeker enige ondersteuning vraagt. De vormgeving van het boek spreekt wel aan. De spellen zijn in een kleurige boekvorm gegoten. Binnenin worden leuke, fleurige en kleurrijke tekeningen gebruikt. Door deze vormgeving word je wel nieuwsgierig naar de inhoud van het boek. Maar daar laat het boek toch wel wat te wensen over. Mijn conclusie: het is zeker een boek dat met de juiste intenties is gemaakt, maar de uitvoering had iets meer doordacht mogen zijn. Een boek dat zeker in klasverband een leuke aanzet kan zijn om te praten over de milieuproblematiek.