Hoodie zit gevangen tussen twee werelden: enerzijds is er zijn gemeenschap, zijn geloof en zijn strenge vader, anderzijds is er het leven van Anna Marie, een meisje waarop hij verliefd wordt. Hoewel het een grote overtreding is om als joodse jongen met een nIet-joods meisje om te gaan, zoekt hij steeds weer contact met haar op. Hoodie ziet niet in wat hij verkeerd doet. In zijn omgeving heeft hij een paar mensen die hem begrijpen, maar het merendeel veroordeelt hem en gunt hem geen blik waardig, tot hij betrokken geraakt bij een aanslag op een joodse supermarkt. Het is de belangrijkste rabbijn die door zijn oordeel en uitspraak het leven van Hoodie redt. Op het einde van het boek is er een lijst van de belangrijkste hebreeuwse en jiddische woorden ter verduidelijking.

In de eerste zin van het boek zit het vervolg van het boek vervat; niet alleen wat verhaallijn betreft, maar ook de humor die regelmatig terugkomt, de open blik van een tiener en de knappe manier van schrijven. 'Ik heb later nog wel geprobeerd aan rabbijn Moritz uit te leggen hoe ironisch het was: onze hele gemeenschap bestond alleen nog dankzij mijn afschuwelijke misdaad. Maar hij snapte dat niet. Misschien was hij te boos, of zat zijn hoofd al vol andere gedachten, of heeft hij gewoon geen gevoel voor humor.' Elke zin is de moeite waard in dit boek: er is over nagedacht en dat doet je soms even stil staan bij een welbepaalde stelling of gebeurtenis. Op een heel natuurlijke manier weet Isaac Blum de lezer in te wijden in de wereld van het Jodendom. Je leert de gebruiken, de wetten en de verschillende visies op de wetten en gebruiken. Zonder oordeel laat hij je kennis maken met het leven als Jood en de daaraan gekoppelde verwachtingen. Hij geeft een eerlijk beeld zonder te oordelen, maar laat wel ruimte om je eigen oordeel te kunnen vormen zonder de realiteit uit de weg te gaan. Hoodie wordt als een wereldse, normale jongen beschreven, net als zijn vrienden en zijn familie. Niet alleen Hoodie krijgt een nauwkeurige en levendige beschrijving van zijn personage: je krijgt van alle personages in het boek een vrij compleet beeld. 'Ik had foto's van rabbijn Taub gezien. Hij was oud. Ik denk niet dat het woord 'oud' hem recht doet. Hij was zo gerijpt en fragiel dat je je afvroeg hoeveel langer hij nog zou kunnen blijven leven; Een paar dagen; Een week, hooguit. Als ik zijn familie was, belde ik met de supermarkt om mijn schalen met bagels en schmear te reserveren voor de sjiva na zijn begrafenis.'