In het spoor van de eclips

Om bij de groep van de populairste jongen te horen, gaat Nat de uitdaging aan om een bal te halen in het huis van een oudere man die als pedofiel bestempeld wordt. Natuurlijk wordt het geen aangename kennismaking maar Nat raakt al snel geïntrigeerd door de sterrenkundige Quincy. En Quincy van zijn kant ziet Nat niet zoals anderen dat doen. Er groeit al snel een mooie band tussen hen en Nat wil er alles aan doen om Quincy's laatste wens te vervullen. Hij is ongeneeslijk ziek en zou graag nog één keer de eclips zien. Nat slaagt er tot zijn eigen verbazing in om de knappe en stoere Celeste te overtuigen hen met de Mustang van zijn vader 2700 km ver te brengen. Naarmate de reis vordert
raken ze alle drie steeds meer aan elkaar gehecht.
De eerste bladzijden van dit boek scheppen de verwachting dat dit verhaal hoofdzakelijk over het thema 'bij de groep horen' zal gaan. Maar vrij snel neemt alles een totaal verrassende wending. Je wordt onverwacht meegezogen in een ongewone vriendschap tussen een onhandige tiener en een ernstig zieke vereenzaamde man. Het onvoorwaardelijk aanvaarden van elkaars eigenheid en vaak ook eigenaardigheid is soms hilarisch maar vaak ook heel aangrijpend. Het feit dat Quincy zeer realistisch omgaat met zijn aftakeling en ongeneeslijke ziekte grijpt je op sommige momenten echt bij de keel, maar de auteur zorgt ervoor dat het verhaal nooit zwaar op de hand wordt. Heel mooi is ook om Nat te zien evolueren van een wat oppervlakkige, vaak gepeste puber naar een oprechte, verantwoordelijke en kritische adolescent. Ondanks de eerder ernstige thema's die veel emoties opwekken, blijft het een vrij luchtig en humoristisch boek. Voor veel jongeren zal het zeker een meerwaarde zijn dat de muziek die de personages tijdens hun roadtrip horen via Spotify beluisterd kan worden. De cover lijkt op het eerste zicht wat kitscherig maar elke keer dat je het boek vastneemt, voel je aan hoe goed de cover bij de inhoud en de sfeer van het boek past.