Na de dood van haar man vertrekt Lily Tregenza naar een, voor iedereen uit haar omgeving, onbekende bestemming. Enige tijd later stuurt ze haar kleinzoon een brief. Bij deze brief hoort een manuscript. Dit bevat een aantal dagboekfragmenten waarin ze een stukje van haar leven beschrijft. Daarin neemt ze de lezer mee naar het zuidelijke deel van Engeland. In 1943, vier jaar na het begin van de Tweede Wereldoorlog bereidden de geallieerde strijdkrachten zich voor om een aanval uit te voeren op het door de Duitsers bezette Frankrijk, om zo Europa eindelijk van Hitler en de nazi’s te bevrijden. De boerderij waar Lily met haar moeder en grootvader woont - haar vader vecht mee op het vasteland - ligt in het gebied rond Slapton Sands in Devon. Gezien dit gebied een uitstekende oefenbasis vormt voor de geallieerden, worden de inwoners verplicht om gedurende een tijd hun huizen te verlaten. Ze nemen al hun bezittingen mee. Lily’s kat Tips begrijpt niets van deze ontwrichte toestand en gaat ervandoor. Lily negeert de aanwijzingen van volwassenen en gaat telkens weer op zoek in gevaarlijk en verboden gebied. Ze vreest dat ze haar kat nooit meer zal terug zien, tot de Amerikaanse soldaat Adolphus T. Madison, alias Adie, en zijn vriend Harry zich om het lot van het dier bekommeren. Zo ontstaat een diepe vriendschap die ervoor zorgt dat in de gruwel die de oorlog met zich meebrengt, plaats is voor sporadische, hartverwarmende momenten. Michael Morpurgo maakt zoals vaker gebruik van de techniek van de raamvertelling, waardoor hij erin slaagt verschillende generaties te overbruggen. In zijn naschrift licht de auteur toe hoe sommige details van dit verhaal zijn geïnspireerd door een geschiedschrijving over Slapton. Ook nu ontleent hij zijn ideeën aan de werkelijkheid. Daardoor biedt hij jonge lezers op een verhalende manier een kijk op het verleden en een basis om wat vandaag gebeurt te situeren. In de dialogen en karakteropbouw van zijn personages maakt hij duidelijk welke de motieven zijn waarom iemand al dan niet deelneemt aan de verwoestende oorlog. Een aantal uitspraken en passages stemmen tot nadenken. Onopvallend verwerkte de auteur ook hier zijn eigen visie op het gebeuren. Emoties en realiteit vullen elkaar aan en vormen zo een literair en tevens toegankelijk geheel. Een goed geschreven verhaal verdient ook een zo aantrekkelijk mogelijke wijze van uitgeven. Jammer dat een harde kaft ontbreekt.