Wanneer een kleine kip een groot ei vindt met paarse vlekken besluit ze zich erover te ontfermen in de hoop dat er een mooi kuiken zal uitkomen. Enkele weken later valt er inderdaad nieuw leven te vieren, maar de pasgeborene is allesbehalve een kuiken: hij heeft een grote neus, is dikker dan een biggetje en spuwt bovendien vuur ... Mama Kip houdt vol dat haar lieveling een echt kuiken is, maar zij is dan ook de enige. Wanneer het vurige kuikentje de haan in brand steekt, vindt die het welletjes geweest en de kleine onverlaat wordt de kippenren uit gestuurd. Een sluwe vos maakt meteen misbruik van de naïviteit van het ‘kuiken’ en wil hem inschakelen om de kippen te overvallen ...
De spanning tussen tekst en prenten zal jonge kinderen zeker aanspreken. Pas aan het einde van het verhaal valt het woord ‘draak’, maar in de tekeningen was dat al van bij het begin duidelijk. De lezers weten op deze manier meer dan sommige verhaalpersonages die de waarheid niet willen of kunnen zien en de kleuters zullen genieten van deze bevoorrechte positie. Je kunt niet op de loop gaan voor jezelf en je moet je identiteit leren aanvaarden, dat lijkt de uiteindelijke boodschap te zijn.
Inhoud noch illustraties zijn bijzonder vernieuwend of opvallend, maar dit prentenboek is wel aantrekkelijk en nodigt uit tot discussie.