Fien vormt een piratenclubje met twee jongens uit de buurt, maar het is zij die de touwtjes in handen heeft. Met zijn drieën beleven ze allerhande kleine avontuurtjes in het dorp. Het is Fien die de avonturen uitlokt en er de leiding in neemt. Ze is zo bepalend dat de twee jongens er veelal voor spek en bonen bij zitten. Ze laten dan ook op een bepaald moment verstek gaan.
Het zijn korte verhaaltjes waarin telkens iets te beleven valt. Zo  vinden ze in het huis naast hun speelplek de oude bewoner die een beroerte kreeg. Dankzij diens hond vinden ze hem op tijd. Dries kan niet meer in zijn huisje wonen en verblijft in een bejaardenhuis. Maar waar moeten ze met zijn hond heen? Het is de dynamische Fien die telkens met goede ideeën op de proppen komt. Zo volgen meerdere kleine gebeurtenissen elkaar op.
De avonturen zijn net iets te weinig uitdagend, de verhalen soms langdradig. Als lezer ervaar je een zekere verveling en het Hollandse taalgebruik is soms storend. Ik heb me het meest geërgerd aan het karakter van Fien. Je kan haar een beetje vergelijke met de gekke Pippi Langkous maar deze Fien mist humor, fantasie en speelsheid. Fien komt over als een arrogant, onbeleefd en bazig meisje, van enige speelse deugnieterij is niet veel te merken.