Kleine Prinses leert in dit kartonboekje niet alleen zelf dat je met beleefd en vriendelijk vragen verder komt, ze leert het op haar beurt ook aan een groot, blauw en harig monster.
Ondanks de overduidelijke didactische bedoeling van dit boekje, is het toch wel erg grappig. Daar zorgt de wending in het verhaal voor: na zoveel voorbeelden van Kleine Prinses, is het heel leuk om zien hoe zij niet schrikt van het monster, maar eenvoudigweg het lef heeft het terecht te wijzen. Maar de humor zit bovenal in de heerlijke illustraties van Tony Ross. Alleen al hoe het gezichtje van de prinses van razend naar blij gaat, over boos en verlegen, is meer dan de moeite waard.