Ika en Ibsen zijn de beste vrienden. Ibsen is een jongen die bijna overal bang voor is. Gelukkig biedt Ika tegengewicht: zij durft bijna alles. Ze zijn onafscheidelijk. Ibsens ouders zijn heel ongewoon. Ze willen alle gangbare normen doorbreken en verwachten van hun zoon dat hij dat ook doet. Daarom sturen ze hem met roze schoenen naar school. Ika weet meteen wat dat betekent: Ibsen zal hard aangepakt worden door de twee meest gevreesde pesters van de school, Jings en Jangs.
Daarnaast loopt nog het verhaal van Hangende Hassan, de conciërge die zich lang geleden in de kelder zou opgehangen hebben en daar nog steeds hangt te bungelen. In werkelijkheid is er ook echt een Hassan, een levende man, die in de kelder een poging doet om een eeuwigheidsmachine uit te vinden. Ika en Ibsen geraken bevriend met hem en proberen hem te helpen bij het realiseren van zijn plannen.
De twee verhalen, met twee totaal uiteenlopende thema’s, liggen te ver uit elkaar. Hoewel de titel ‘Het boze oog’ doet vermoeden dat je een mysterieus verhaal voorgeschoteld krijgt, is het centrale thema toch ‘pesten’. De auteur beschrijft dit zeer goed en even hard zoals kinderen dat in werkelijkheid doen: "Met zulke schoenen aan moet je gewoon dood, er zit niks anders op." Dit is klare en duidelijke taal en kinderen weten meteen wat ermee bedoeld wordt. De juf van Ibsen speelt een cruciale en wat clichématige rol in de aanpak van de pesterijen. Gelukkig maar, want de ouders van Ibsen staan wel erg ver van de leefwereld van de school en hun zoon ...
Gelukkig is er ook nog een grote portie humor. We zien hoe Ika haar hyperactief broertje zodanig beu is dat ze hem voor een paar kronen verkoopt aan een stel gothic meisjes. Haar broertje heet Leonardo, maar wordt steevast ADHDeetje genoemd. Als Ika’s papa hem terugvindt, zijn zijn ogen zwaar opgemaakt met zwarte make-up, heeft hij het getal 666 op zijn voorhoofd staan en moet papa het dubbele betalen om hem terug te krijgen. Zulke anekdotes brengen een vrolijke, speelse noot in het verhaal en dat is toch wel nodig. De verhaallijn is niet erg sterk en net te chaotisch om te blijven boeien.