De mensen brengen al de spullen die ze weggooien naar Japie, die aan de rand van het bos woont. Japie sorteert alles en maakt er stapels van. Zo leven alle vogels uit de omgeving in tientallen oude vogelhuisjes waarvan Japie een vogelflat maakte. Van koffers en dozen maakte Japie ook een hoge berg. Daarbij viel er een koffer open, vol foto's. Die neemt Japie mee naar binnen. De meeste foto's zijn saai. Er staan mensen op uit het dorp die op een brug staan of het plein. Maar opeens ziet Japie een foto van een meisje in een hangmat tussen twee olijfbomen. Achterop de foto heeft het meisje geschreven dat ze in een ver land is, maar ook dat ze in de wolken is. Dat wil Japie ook. Hij bouwt één hoge stapel van alle stapels in zijn tuin. Die stapel moet tot aan de wolken reiken. Maar uiteindelijk zijn het de vogels die hem bij het begin van de winter elk aan een punt van zijn pyjama optillen en met hem naar de wolken vliegen...
Een gevoelig verhaal over een eenzame man die zijn droom achterna gaat. Wat er met hem gebeurt, wordt aan ieders verbeelding overgelaten. Die illustraties zetten je verbeelding gegarandeerd aan het werk: ze zijn ongelooflijk freel en hebben iets geheimzinnigs. Verrassende details zorgen voor een boeiend schouwspel.