De vader van Marcel Groen is professor. Op een dag brengt hij een reuzenschildpad mee naar huis. Bij een scan zijn er “hersengolfpatronen ontdekt die zouden kunnen wijzen op een bovengemiddeld uitdrukkingsvermogen en intelligentieniveau.” (p. 15) Marcel wint het vertrouwen van de schildpad. Ze kunnen gewoon en ook via hun gedachten met elkaar praten. Niemand anders weet dit en ook voor het onderzoek van Marcels papa houdt Joshua (zo heet de schildpad) zich dom. Ze spreken elkaar aan met - in deze volgorde - hun naam, de naam van hun lievelingszanger en hun hobby. Voor de schildpad is dit “Joshua Joshua Tango” (hij is zijn eigen lievelingszanger) en voor Marcel is de aanspreking “Marcel Elvis Voetbal”. Marcels hobby is dus voetbal en dat zullen we geweten hebben. Heel het boek door worden we overstelpt met voetbaltechnieken, -trainingen en -wedstrijden. Verder wordt de schildpad wat al te gemakkelijk opgevoerd als redder in alle mogelijke benarde situaties, onder meer ook door het feit dat hij kan vliegen. Zo krijg je een ongeloofwaardig verhaal met een te gemakkelijke oplossing voor alle problemen. Met een figuur als de sprekende schildpad waren er mogelijkheden voor een beter boek.