Kereltje Kareltje en zijn vriendinnetje Sas bedenken samen leuke spelletjes. De opa van Kareltje is steevast van de partij. Hun dolle fratsen eindigen soms wel wat in mineur, maar dat belet niet dat ze de volgende keer alweer wat nieuws weten te bedenken. Zo ontdekken ze dat goudvissen zich niet zomaar laten wassen en dat muziek spelen pas echt goed lukt als je oefent. Zelfs mevrouw Pruik, die absoluut geen fan is van de twee bengels, komt luisteren wanneer ze wordt uitgenodigd op hun optreden. Dit boek maakt zijn verwachtingen niet echt waar. Nochtans begint het met een prettige voorstelling van de personages. De hoofdstukjes zijn net lang genoeg voor de beginnende lezer of om ’s avonds uit voor te lezen. Het is aan de inhoud dat er wat scheelt. De verhalen zijn saai en weten nergens echt de aandacht vast te houden. De eenvoud waarmee de auteur de dingen voorstelt, geraakt niet uit dat startblok, zodat het allemaal wat geforceerd simplistisch overkomt. De illustrator zit spijtig genoeg op hetzelfde spoor. De tekeningen zijn stroef en ogen gedateerd. Dit is het eerste boek in wat een reeks gaat worden. Hopen maar dat de volgende verhalen en tekeningen meer weten te boeien.