Het is kerstdag en Jim is boos, hij heeft namelijk niet gekregen wat hij wilde. Ook papa en mama zijn boos, om dezelfde reden. En ook aan tafel wordt de sfeer er niet beter op. Kleine zus Lieke wil maar niet naar beneden komen en als ze dan uiteindelijk aan tafel zit, is ze ook boos. Zo boos dat ze alleen maar woordjes kan uitbrengen: 'kindje!', 'wieg!' Niemand begrijpt er wat van, tot Lieke echt uitbarst en naar boven gaat. De anderen volgen en zien eindelijk wat kleine zus bedoelde ... De kat heeft kittens gekregen, of hoe kerstdag dan toch gered werd.
Warm en sfeervol zijn misschien wat overdreven beschrijvingen voor een verhaal waarvan het grootste stuk bestaat uit een beschrijving van boze personages. Maar Merel Eyckerman slaagde er wel in om de sfeer wat warmer te maken. Haar stijl sluit helemaal aan bij de thematiek en de uitwerking van het verhaal, is zelfs soms op het zeemzoete af. Maar gelukkig zijn er dan de vele grapjes die in haar illustraties verwerkt zijn. Ze speelt ook met verhoudingen, wat het geheel nog een extra dynamiek geeft. Als je gaat terugbladeren na een eerste lectuur, merk je steeds meer verwijzingen op in de prenten.
De tekst doet af en toe wat 'Hollands' aan. Een strijkbout en een abonnement op de Donald Duck? Maar verder is het zeer vlot geschreven, zoals we dat van Van de Vendel gewoon zijn. Alleen nog een bedenking: hoe veel boeken heeft hij de laatste tijd wel niet geproduceerd? En ook wel: hopelijk blijft het zo vlot lopen.