Het zal je als pubermeisje maar overkomen: de band waar je zo gek van bent, treedt op en je kan geen ticket bemachtigen. Het is nochtans net dàt wat diehard fans Erin, Isabel, Apple en de ik-persoon overkomt. Je nieuwsgierigheid wordt door de titel en de eerste bladzijde al geprikkeld: er zal iets erg gebeuren maar ... het was absoluut niet de bedoeling van de meisjes. Het boek is op sommige momenten humoristisch, maar als volwassen lezer stelde ik me toch ook de vraag: “Hoe ver kan de adoratie voor een idool gaan?” De vier meiden konden geen ticket voor het concert van the Ruperts bemachtigen. Op goed geluk reserveren ze maanden vooraf dan maar een kamer in een chique hotel. De kans dat de boyband daar zal logeren is immers best groot. De droom van de dames wordt werkelijkheid en voor ze het goed en wel beseffen heeft Apple één van de Ruperts knock-out geslagen en hem mee naar hun kamer gebracht. In hoofdstuk 3 start al een reeks van hilarische, ongeloofwaardige maar soms ook lugubere gebeurtenissen. Ontvoering, overleg, wrevel, angst, schijnvriendschappen, wantrouwen, twijfel, geheimen, romantiek, ... het zijn allemaal ingrediënten van deze young-adult. De ik-persoon lijkt me het normaalst te zijn. Ze stelt zich openlijk vragen bij de ideeën en daden van de drie andere 'strepurs' (fans van the Ruperts) maar staat niet sterk genoeg in haar schoenen om het trio op andere gedachten te brengen met als gevolg dat ze uiteindelijk even schuldig is als de rest. We kunnen ook meegluren in het leven van de mega-populaire band. Ook daar gebeuren dingen die op z’n zachtst gezegd vreemd zijn.

Ook al “berusten alle eventuele gelijkenissen met andere boybands op toeval”, toch zal ik na het lezen van dit boek een band anders gaan bekijken. Het boek telt 29 hoofstukken (226 blz). Van hoofdstuk 3 t.e.m. 27 wordt er maar één dag en één nacht beschreven. Het tempo ligt hierdoor dus laag. De zinnen zijn vaak lang met veel en uitgebreide beschrijvingen. Opvallend is dat een gebeurtenis steeds “plots” gebeurt. Je voelt het niet aankomen zodat je als lezer af en toe wel een schokeffect krijgt. Ook zinnetjes als “het is nooit de bedoeling geweest om…” en “als ik het had geweten….” zorgen ervoor dat de spanning aanwezig blijft.  Waarom de ik-persoon zich steeds als een andere persoon voorstelt blijft een onopgelost raadsel. Deel 2 (vanaf hoofdstuk 15) start dramatisch, maar nam me als lezer wel beter mee. De spanning stijgt en je blijft je afvragen wat er gaat gebeuren. Toch lukt het niet echt om die spanning lang aan te houden. Ondertussen maakt de ik-persoon in het geheim ook kennis met haar favoriete 'Rupert'. Het lijkt een romantische afloop te worden of zou ze alles toch gedroomd hebben? Het motto “niets is wat het lijkt” blijft op deze manier gevoed worden. Uiteindelijk wil de ik-persoon alles opbiechten bij de politie, maar daar wordt ze door omstandigheden niet geloofd. In het laatste hoofdstuk wordt er nog beschreven wat er met de hoofdpersonages gebeurd is, maar er is absoluut plaats gelaten voor een eventueel vervolg. Hoogstaande literatuur was dit zeker niet, maar het leest wel leuk tijdens een vakantie met je verstand op nul.