Theaterlezen is samen hardop voorlezen aan publiek. Dat kan thuis zijn, maar evenzeer in de klas. Voordat je voor een publiek gaat staan, moet er wel geoefend worden. Zo verdeel je de rollen, lees je enkele keren de tekst door zodat je niet voor verrassingen komt te staan. Je begrijpt de inhoud en je kan je inleven in het personage dat je leest. Opgelet, het is niet de bedoeling dat je toneel gaat spelen, het gaat om het voorlezen.

In dit boek staan twintig verhalen die afgewisseld worden met tien mopjes. Allen gaan ze over “thuis”, en dat thema wordt heel breed en divers behandeld. Het leven zoals het is. Elke tekst is op dezelfde manier opgebouwd: aan de kleur van de titel kan je zien of het een verhaaltje of een mop is, bovenaan vind je hoeveel rollen er zijn en voor de zinnetjes staat wie er moet lezen. Tot slot is er steeds een praatvraag zodat je nog even kan napraten over de tekst.

De vormgeving is duidelijk en oogt rustig. Er wordt gebruik gemaakt van een duidelijk leesbaar lettertype en de iets grotere interlinie zorgt voor een luchtige bladspiegel. De verhalen zijn goed uitgewerkt en lopen steeds over een viertal pagina’s. De mopjes nemen minder ruimte in. Hier en daar sluipen er woorden in die wij niet onmiddellijk gebruiken (vb. dependance op blz.56), maar doordat je de tekst uitgebreid voorbereidt, heb je tijd zat om woorden als die op te zoeken en zo aan woordenschatverrijking te doen.

De vrolijke illustraties geven weer wat de tekst vertelt en de volgorde waarin je de tekstjes leest heeft geen belang. Voor- en achterin het boek staan uitleg en tips bij de manier van lezen. Misschien voelen boekjes als deze wat schools aan, maar ze bewijzen zeker hun nut. Dat het ook nog met leuke tekstjes kan, is leuk meegenomen.