Even door dit prentenboek bladeren zorgde ervoor dat ik verkocht was. De illustraties spraken onmiddellijk aan. Ook de titel vond ik iets origineels hebben. Op die manier beginnen immers heel wat moppen.

Dit boek kan echt als ode aan dokters dienen. Van buik- tot nekpijn en van een gebroken staart tot een gebroken hart (al blijkt dat laatste vooral aan slechte ogen te liggen): dokter kip heeft voor elk kwaaltje een oplossing. 

Het verhaal begint al op de kaft. Daar zie je dat de wachtkamer nokvol zit. Elke patiënt doet om de beurt zijn/haar verhaal nadat de dokter vraagt waar het zeer doet. Het relaas van de patiënt staat op de linkerpagina geschreven in tekstballonnen. Zo zie je goed wie wat zegt. Rechts wordt het gesprek ondersteund in vier illustraties zonder tekst. Zo krijgt de kleuter de kans om het probleem nog eens te herhalen of te verwoorden. Op de volgende dubbele bladzijde onderzoekt dokter kip de patiënt en vertelt wat er dient te gebeuren. Nog een dubbele bladzijde verder voegt de dokter de daad bij het woord, neemt afscheid en roept de volgende patiënt binnen.

Dat gaat zo voor de vos met de gebroken staart, de misselijke beer, de giraf met de stijve nek en de egel die niet goed meer kan zien. Wanneer alle zieken verzorgd zijn, gaat kip naar huis, waar haar gezin op haar wacht en kan de lezer nog even binnen gluren bij de genezen dieren. De volgende dag start het spreekuur gewoon opnieuw.

De verhaallijn is heerlijk eenvoudig. Natuurlijk kan je bij de huisdokter niet terecht voor röntgenfoto’s en moet je met een verminderd zicht naar een oogarts. Maar wat maakt het uit? De boodschap, het concept, de herkenning, de herhaling, de leuke illustraties, de eenvoud ... het zijn allemaal ingrediënten die ervoor zorgen dat jonge kinderen zullen genieten van het verhaal.

Misschien hoeft het niet meer vermeld te worden, maar het is ook wel leuk dat de dokter een vrouw is en dat papa haan tijdens haar afwezigheid op de kuikens let en het eten gemaakt heeft. Waar de olifant zeer heeft komen we niet te weten, maar hoe leuk is het als je na het lezen een eigen verhaal kan verzinnen.

Ninette Sarnes zorgde voor tekst én illustraties. Een combinatie die niet altijd even eenvoudig is, maar Sarnes deed dat prima. Fijn om te lezen, maar ook om naar te kijken. Er werd een aangenaam kleurenpalet gebruikt en humor is aanwezig in tekst en tekeningen. Ze gebruikt de dieren ook in een ander boek.

Dit prentenboek is een aanrader die perfect past in een wachtkamer, maar evengoed in je thuisbibliotheek.