Krrrr ... okodil!

Krokodil wil spelen en hij vindt niets leuker dan alle dieren die ook bij de rivier leven te laten schrikken. Hij sluipt dichterbij en spettert en spattert dan in het rond zodat de libellen, kikkers, ooievaars ... zich verrot schrikken. Alle dieren vinden krokodil maar een eng, vervelend dier en willen dat hij hen met rust laat. Wanneer Krokodil tenslotte een groep nijlpaarden ziet met een enorm groot nijlpaard erbij, denkt hij: "Ha, dat kan leuk worden." Niets is minder waar. Het grote nijlpaard brult zo ongelooflijk hard dat Krokodil moet afdruipen. Krokodil is erg verdrietig omdat niemand met hem wil spelen. Maar plots merkt hij dat er iemand anders alle dieren aan het plagen is. De plaaggeest komt stilletjes dichterbij en toen ... waren er twee Krrrr ... okodillen.
Het is een eenvoudig verhaal dat je expressief kan voorlezen en de prenten zijn erg mooi. De zachte pastelkleuren roepen de rust van het moeras op. Alles is vredig en rustig en dat in schril contrast met de krokodil, daar straalt de deugenieterij en actie vanaf. Je ziet de krokodil als het ware denken hoe leuk zijn volgende actie zal worden. Dan wordt prachtig getekend hoe hij in beweging komt en - het is haast ongelooflijk - op de volgende pagina hoor je het grote nijlpaard bijna brullen.