Zes eerder verschenen verhalen van Jacques Vriens werden hier gebundeld tot een uitnodigend geheel voor wie het stadium van aanvankelijk lezen net doorlopen heeft. In ‘Poes is weg’ gaat Daan heel alleen op zoek naar zijn verdwenen katje Ties. In het donkere park is er geen poes te zien, wel een eenzaam hondje. Wanneer papa hen vindt, neemt hij Daan begripvol op zijn arm. Met het hondje, inmiddels kleine wolf genaamd, achter hen aan gaan ze weer naar huis. Daar blijkt Ties gewoon in de speelgoedkast te zitten. Na enige verontwaardiging geven ze elkaar een lik. Daan slaapt in met Ties op zijn bed en voor het bed ligt de kleine wolf. Zo eenvoudig is dat. Op zondagmorgen slapen ouders graag uit. Dat weten Katja en haar kleine broertje Jan al te goed. Maar het belet hen niet om samen naar beneden te gaan. Voor hun jonge leeftijd hebben ze grootse plannen: drop eten, een boot maken met de kussens op de bank, de vissen voeren, aan het bureau van papa zitten en in de koelkast kijken. Ze eten drop, maar de bokaal valt aan diggelen. Ze bouwen een boot, maar dan raakt kleine Jan opgesloten op de wc. Telkens weer wordt papa wakker, telkens weer wordt papa boos. Na twee mislukte ondernemingen belandt het hele gezin aan de ontbijttafel. De rest van de plannen wordt uitgesteld. Dat is voor een volgende keer, wanneer papa en mama weer eens uitslapen. Anke die voor een paar dagen komt logeren bij opa en oma merkt hoe opa in zijn hoofd steeds jonger wordt en geregeld in de war raakt. De kinderlijke wijsheid van Anke relativeert op subtiele wijze de spanningen die daardoor tussen opa en oma ontstaan. En dan is er ook nog Tinus, ‘Tinus in de war’ de dikke kater die geregeld voor afleiding zorgt maar eigenlijk ook niet zo goed meer weet wat hij wil. Het vierde verhaal beschrijft hoe de zieke Joep een tam konijn in huis haalt. Doordat mama geen huisdier meer wil, moet het konijn wel even een geheim blijven. Maar kinderlijke en ook dierlijke charme weten haar te vermurwen. Mama meent dat Bram nieuwe schoenen nodig heeft, maar Bram vindt dat zijn oude sandalen nog heel goed zitten. Het lijkt wel alsof de volwassenen hem niet begrijpen en de namiddag dreigt helemaal uit de hand te lopen. Wanneer mama haar eigen oude jurk verkiest boven een nieuwe die haar volgens de verkoopster beeldig staat, lijkt het begrip hersteld. Met een blikje schoensmeer voor de oude schoenen keren ze na een emotievolle winkelnamiddag blij weer naar huis. ‘Zaterdagmorgen’ speelt zich weer af bij Katja en kleine Jan. Na een hilarisch bad met ontzettend veel bloemenslagschuim volgt een bezoek aan de supermarkt. Wanneer papa daar een tijdje met de buurman praat, besluit het tweetal het boodschappen doen zelf te voltooien. Dat wordt een hectische onderneming maar gelukkig heeft de buurman zin voor humor. Deze verhalen situeren zich op avi-3 en avi-4 niveau. De lengte en moeilijkheidsgraad van de woorden en zinnen is beperkt. Elke zin begint op een nieuwe lijn. De lay-out geeft ruimte en het lettertype is voldoende groot. Al deze doordachte aspecten zorgen er mee voor dat het verhaal technisch te lezen is door kinderen die een jaar leesonderwijs achter de rug hebben. Deze verhalen bieden nog veel meer. Jacques Vriens slaagt erin om op een eenvoudige manier tot de leefwereld van jonge lezers door te dringen. De verhalen sluiten aan bij de realiteit die ze kennen en verruimen deze ook vaak. Zowel volwassenen als kinderen en ook dieren worden met respect beschreven. Gebeurtenissen, handelingen en uitspraken zijn niet altijd vanzelfsprekend maar ze stralen geborgenheid en warmte uit. Dat doen ook de illustraties. Vijf verschillende illustratoren maakten gebruik van aquarel en pen om de tekst te ondersteunen. Op die manier bevorderen ze het begrijpen en meteen ook het leesplezier, waardoor zelf lezen gewoon lekker wordt.